<p> نیچه در این مورد از ناخودآگاه به منزله وجهی که همواره به نفع آگاهی سرکوب شده است نام میبرد. جالب است که نیچه تفکر آگاهانه را به گفتار نسبت میدهد و آن را بخشی از تفکر میداند که توسط گفتار قابل بیان است: «او در حکمت شادان» در مورد آگاهی و تفکر ناآگاهانه مینویسد: «تفکری که آگاهانه میشود بخش بسیار کوچک و به عبارتی سطحیترین و بدترین بخش تفکر را تشکیل میدهد زیرا تنها این بخش از تفکر است که به صورت گفتار یعنی علائم ارتباطی بیان میشود» (نیچه، 1377 : 332-331). دریدا در سخن گفتن از نوشتار به منزله الگویی عامتر و فراگیرتر از گفتار برای نشان دادنِ تفکر بشری، این راه نیچهای را ادامه میدهد. در دریدا نیز با چنین ایدهای مواجهیم که انسان همواره در حال تفکر است اما این تفکر فقط گاهی آگاهانه میشود. پس ما همواره با یک سلسلهمراتب مواجهیم که در آن خاستگاه یا آن چه نیچه منبع معجزهآسا میخواند، در مرتبه نخست قرار دارد. آن وجه از این خاستگاه ایجاد میشود و وجه دیگر از وجه نخست. این دسته از آهنگ های بی کلام حالتی از موسیقی است که عاشقانه و احساسی نیز تلاقی میشود و بیشتر در کلیپ های عاشقانه به کار برده میشود.</p>

<p> در این فلسفه، هیچ دیوار و مانعی میان دو دسته چیزها وجود ندارد و بنابراین هیچ معیار بیرونی و ازلی و ابدی برای تعیین حقیقت از خطا وجود ندارد یا به عبارت بهتر حقیقت و خطایی که ذاتاً جدا از هم باشند وجود ندارد. به همین دلیل است که میتوان از آن به عنوان معیاری موثق در تعیین عقلانی و غیر عقلانی یا حقیقت و خطا استفاده کرد. امر عقلانی در نسبت با شیئی فینفسه که منبعی معجزهآساست عقلانی است. اما اکنون به این امر توجه میشود که نوشتار، غیاب و تفاوت در دریدا، بسط تفکر ناآگاهانه در نیچه هستند. این تفکر بر مبنای تفاوت (دیفرانس) و غیاب بود، نه این همانی و حضور. باید به تفاوطی (دیفرانسی) رو آوریم که دیگر، در زبان غرب، به عنوان تفاوت میان هستی و هستندگان تعین نمییابد» (دریدا، 1381: 26). به هر حال در مورد نیچه فقط خاستگاهها و بنابراین مشابهتها بررسی می شود و هدف قصد اصلی از این کار این است که با کمک نیچه واسازی را بهتر بفهمیم و از تبار مفاهیم آن آگاه شویم. نیچه نیز نشان میدهد که در تفکر متافیزیکی اضداد از هم ایجاد نمیشوند زیرا در آنها همواره یک وجه، اصیل است و وجه دیگر، ثانوی و فرعی.</p>
<p> آثار وی را میتوان گزارشی از تاریخ سرکوب این وجه ثانوی و فرعی دانست. دریدا پیرو نیچه اظهار میکند که متافیزیک با تقابلهای دوتایی کار میکند و قصد اصلی آن از دیدن همه چیز در غالب اضداد، برتری دادن یک وجه بر وجه دیگر است. وقتی دریدا متافیزیک را با مفهوم حضور تعریف می کند، دقیقاً مفهوم نیچهای خاستگاه را در ذهن دارد. این تعریف متافیزیک با مفهوم خاستگاه، در نیچه بسیار مهم و تاثیرگذار است به طوری که در متفکران معاصری همچون دریدا نیز حفظ میشود. نگاه این نوشتار به آثار نیچه بر طبق نگرشی به تاریخ فلسفه است که در مقدمه این نوشتار آمد و موضعگیری در قبال متافیزیک در آن محوریت دارد. در مورد هایدگر خطر این توهم کمتر است زیرا دریدا علائم ابتلا به متافیزیک را در او تشخیص داده است. در هنر موسيقي بررسی نسبتِ واسازی دریدا و تفکر نیچه، مفهوم واسازی و چیستی فلسفه دریدایی بیشتر تبیین می شود.</p>
<p> بر اساس این تفسیر، به بیان دقیق نه عمل فارق از خودپرستی وجود دارد و نه تامل کاملاً بیطرفانه» (1) (نیچه، 84:1384-83). نیچه مسئله فلسفه را از گذشتههای دور تا کنون مسئله اضداد میداند. بر این اساس شیوه­ سخن با تغییر مخاطب، نوسان می­یابد. گاهی نیز جنبة معنایی و عددی حروف مد نظر شاعر بوده و اساس آفرینش تصویر قرار گرفتهاند و در مواردی نیز یک طرف تصویر خود را آیات قرآن قرار داده و با استفاده از حروف مقطّعة قرآنی و آفرینش تصویرهای هنری با آنها، فضایی منسجم بر شعر خود حاکم ساخته است. مواد خام مناسبی در دست آنها بودهاند تا شعر خویش را از نظر جلوههای تصویری غنا و تازگی بخشند. اگرچه هیوستون در دهه 1980 و اوایل دهه 1990 به عنوان یک "دختر خوب" با تصویری عالی دیده می شد، اما رفتار او در سال های 1999 و 2000 تغییر کرد. گروه کانسو و نمایش باران گل از دو جنبه حائز اهمیت است؛ اول, ریشه دار بودن آن در فرهنگ ملی و تاریخی چین و دوم, گنجاندن پیام های سیاسی و هدفمند در قالب هنر. شاید توجه به اهمیت اصل اثر­گذاری بر مخاطب و ملول نشدن وی، گوینده را ملزم می­ساخته است تا حکایت­ها را حتی اگر در اصل مشروح و مفصل است، به­گونه­ای موجز و کوتاه و نیز با بیانی گیرا و مؤثر روایت کنند. </p>